ناموس بچه هیئتی ها در خیابان
یکی از مصیبت هایی که ما بر آن در محرم گریه می کنیم روضه های حضرت زینب و حرم آل الله است اما خودمان عکس گریه مان عمل می کنیم
با رسیدن ماه محرم همه مردم با حال و هوای آن خو گرفته و با شرکت در مجالس عزاداری برای مصیبت های حضرت اباعبدالله سوگواری می کنند و ارادت و عشق خود را به ساحت مقدس ایشان ابراز می دارند. حضوری که از هر قشر و عقیده و تیپ و شخصیتی در آن قرار دارند و این جلوه روز به روز پر رنگ تر می شود که امری مهم و زیبنده است و نباید در این جذب حداکثری دستگاه امام حسین مانعی ایجاد کرد.
این مهم نشان از این دارد که ما به ابعاد و اهداف قیام عاشورا آشنا و علاقمند هستیم و با شرکت در مجالس عزاداری و انجام سوگواری سعی در استفاده از فواید عزاداری بر سید الشهدا و تقرب خود به ارزش هایی داریم که امام حسین (علیه السلام) جان خود را برای آن فدا کردند. زنده نگه داشتن اسلام. اصلاح امور امت پیامبر گرامی اسلام و امر به معروف و نهی از منکر از جمله این اهداف می باشند ما بر مصیبت هایی گریه می کنیم که برای به ثمر نشستن این اهداف به وقوع پیوستند.
همه ما می دانیم که حضور زینب سلام الله علیها در حفظ و اشاعه این ارزش ها بسیار امری مهم و کلیدی بوده است. این بیت معروف را شنیده اید که می گوید" سرنی در نینوا می ماند اگر زینب نبود کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود" دختر علی ابن ابی طالب مبلغ پیام های عاشورا می باشد و از مصیبت هایی که ما بسیار بر آن گریانیم مصائبی است که در واقعه عاشورا و بعد از آن بر ایشان وارد شده است.
احساس ناراحتی و غم از هتک حرمت ناموس خدا و حرم آل الله؛ به نوعی حس غیرتی که ما به ناموس اهل بیت داریم در واقع در کنار گریه به خاطر جفایی که در حق این بزرگواران روا شده نمی توانیم حس ناموس پرستی را انکار کنیم.
گویا این مردان و زنان حجاب و عفاف و ناموس پرستی را برای اهل بیت خوب می دانند و بر گریه در اینباره بسنده می کنند. نمی خواهند پیام عاشورا در این موضوع را دریافت و عمل کنند و نمی بینند که امام زمانشان بر این کوتاهی ها از جانب آنان گریه می کند!
حسی که در میان ایرانی ها از دیرباز وجود دارد اما جالب است در میان افرادی که در مجالس عزاداری شرکت می کنند کسانی هستند که با اینکه در میان مصیبت ها بر مصیبت زینب سلام الله علیه می گریند و آه و ناله سر می دهند اما مخالف آنچه ارزش اهل بیت و درون مایه آن روضه ها است عمل می کنند.
گریه می کنند بر اینکه چرا ناموس اهل بیت در مقابل چشم نامحرم آورده شد اما زنان و دختران آنها با پوششی که مورد رضایت اهل بیت و سفارش ایشان نیست در مراسم های عزاداری شرکت می کنند، حضور آنها در جامعه نیز به همین منوال است اما علاوه بر پوشش این افراد در روابط با نامحرمان عفاف به خرج نمی دهند در کنار این مردان، زنانی قرار دارند که آن ها نیز بر این مصایب اسارت و جسارت بر حرم رسول الله سوگواری می کنند اما در پوشش خود قید خاصی ندارند، موی خود را برای نامحرم به نمایش می گذارند اندام خود را با لباس های بدن نما می نمایند و در رفتار خود نیز چهار چوب خاصی ندارند. البته مانعی برای حضور این افراد نیست فقط می خواهیم تلنگری به خود بزنیم که آیا نمی توان این حضور را به گونه ای کرد که مورد رضایت بیشتر اهل بیت و همسوی ارزش هایی باشد که امام حسین جان خود را برای آن فدا کردند.
گویا این مردان و زنان حجاب و عفاف و ناموس پرستی را برای اهل بیت ،خوب می دانند و بر گریه در اینباره بسنده می کنند. نمی خواهند پیام عاشورا در این موضوع را دریافت و عمل کنند و نمی بینند که امام زمانشان بر این کوتاهی ها از جانب آنان گریه می کند!
در واقع گربیه و سوگواری های بسیاری از ما بر مصیبت ناموس اهل بیت فاقد مغز می باشد و درکی درست از آنچه برای آن می گرییم نداریم. برای همین هم است که روز تاسوعا و عاشورا به دسته های عزاداری را می بینیم همراه با دوستی های خیابانی و آرایش مخصوص این دو روز!
گریه بر امام حسین (علیه السلام) و عمل بر خلاف ارزش هایی که ایشان برای آن فدا شدند چه معنایی می دهد؟ چگونه بر مصیبت های اسارت، شام و شب یازدهم محرم گریه می کنیم اما مقید به حفظ حجاب و عفاف نیستیم.
خودنمایی جوانان در ظاهر و باطن از آسیب هایی است که جامعه ما بدان مبتلا است بدحجابی و بی عفافی در رفتار در کنار عدم غیرت مندی مردان از حلقه مفقوده دیگری است که باعث شده این ناهنجاری ها گسترش یابد.
تاسوعا علاوه بر درس وفاداری برای ما درس غیرتمندی نیز به همراه دارد و ما در این روز علمدار کربلا را بسیار می ستاییم اما به جای تاسی به حضرت عباس علیه السلام و تمسک به ارزش های مکتب عباسیه و حسینی روز به روز غرق در ارزش ها و فرهنگ سازی شبکه های ماهواره ای و درس هایی اباحه گری آن ها می شویم و حتی با همان فرهنگ هم در مجالس عزا شرکت می نماییم.
گریه می کنند بر اینکه چرا ناموس اهل بیت در مقابل چشم نامحرم آورده شد اما زن و دختران آنها با پوششی که مورد رضایت اهل بیت و سفارش ایشان نیست در مراسم های عزاداری شرکت می کنند
ارزش حفظ حجاب، عفاف و ناموس پرستی موردی است که باید آن را این روزها در کنار گریه بر مصائب امام حسین علیه اسلام در مجالس به عنوان درسی از پیام های عاشورا فرا گیریم و سعی در عمل بهآن کنیم
بیش از اشک بر مصیبت های اباعبدالله الحسین علیه اسلام این دریافت و عمل به ارزش های عاشورا و اهل بیت از جمله حفظ حجاب و عفاف زنان ما می باشد که التیامی است بر زخم های امام حسین (علیه السلام) و لبیک یاری به آن حضرت.
